Laatste dag; Hobart en Port Arthur

Op dag negen en tevens laatste dag van onze rondreis, bezoeken we Port Arthur, de eerste nederzetting van gedetineerden in Tasmanië. Via Cross Eaglehawk Neck rijden we naar de Tasman Peninsula en varen we naar de Isle of the Dead. Tevens bezoeken we de gevangenis van Port Arthur waarna we vrije tijd hebben om zelf rond te wandelen. Op de terugweg zien we Tasman's Arch, Devil's Kitchen en de Blowhole.
Op dag tien is na het ontbijt onze tour ten einde en worden we naar de luchthaven van Hobart gebracht waar we aan onze terugvlucht gaan beginnen. Deze zal in omgekeerde volgorde verlopen dan op de heenreis; van Hobart naar Melbourne, van Melbourne naar Dubai en van Dubai naar Amsterdam. Verwachte terugkomst op 16 november om 12.40 uur op Schiphol.

 

 Port Arthur

Port Arthur is een plaats in de Australische deelstaat Tasmanië en telt 499 inwoners. Het is vooral gekend door aanwezigheid van een voormalige gevangenis voor Britse veroordeelden. Men begon het dorp als strafkolonie te gebruiken in 1833.

Cross Eaglehawk Neck

Isle of the Dead

 

Isle of the Dead is een begraafplaats grenzend aan Port Arthur, Tasmanië. Het eiland van de doden was de bestemming voor iedereen die stierf in de gevangeniskampen. Van de daar geregistreerde 1646 graven zijn er slechts 180, die van gevangenispersoneel en militair personeel, gemarkeerd.

 

 Tasman's Arch, Devil's Kitchen en Blowhole

Van Bicheno naar Hobart

Vandaag houden we de camera maar bij de hand, want vandaag staat het adembenemende Freycinet National Park op het programma. We maken een wandeling naar Cape Tourville en gaan genieten van het prachtige uitzicht over gouden stranden en heldere water. Via Swansea en Orford rijden we vervolgens naar Hobart, de laatste bestemming van onze reis.

 

 Freycinet National Park, Wineglass Bay

Het Nationaal park Freycinet is een nationaal park in Australië. Het ligt aan de oostkust van Tasmanië op het Freycinet Peninsula en heeft een oppervlakte van 16.803 hectare. Het is op 29 augustus 1916 tot nationaal park verklaard.

 

 Cape Tourville, lighthouse

De vuurtoren van Cape Tourville is een onbemande, automatische vuurtoren gebouwd in 1971 door particuliere aannemers. De weg werd aangelegd door maagdelijk eucalyptusbos, samen met de elektriciteitsleiding, met minimale verstoring van het Nationaal Park.

Van Launceston naar Bicheno

Onze eerste stop op dag zeven zal de Bridestowe Lavender Estate zijn. Bridestowe bestaat al sinds 1922 en we kunnen hier diverse producten proberen die gemaakt zijn van lavendel. We kunnen hier zelfs lavendelijs proeven! Vervolgens maken we een stop bij Legerwood Carved Memorial Trees. De bomen zijn gepland ter ere van de gesneuvelde soldaten in de eerste wereldoorlog. Na de lunch maken we een stop bij St. Helens en rijden we via de prachtige oostkust naar Bicheno. 's Avonds kunnen we Bicheno's pinguïnkolonie bezoeken of op zoek gaan naar de Tassie Devil (denk dat we voor de Tassie Devil gaan). We overnachten in Bicheno.

 

 

Bridestowe Lavender Estate

Bridestowe Lavender Estate is een lavendelboerderij in Nabowla, Tasmanië, Australië. De boerderij wordt beschouwd als de grootste commerciële plantage van Lavandula angustifolia ter wereld. Bridestowe werd in 1922 opgericht door Charles Denny en opgeleid door zijn zoon, Tim Denny.

 

 

Legerwood Carved Memorial Trees

St Helens is de grootste stad aan de noordoostkust van Tasmanië, Australië, aan Georges Bay . Het staat bekend als de spelvishoofdstad van Tasmanië en staat ook bekend om zijn oesters (net als enkele andere gebieden van Tasmanië). Het ligt aan de Tasman Highway, ongeveer 160 km ten oosten van Launceston, de op een na grootste stad van Tasmanië. In de vroege jaren 2000 was de stad een van de snelst groeiende gebieden van Tasmanië en bereikte het een bevolking van 2049 bij de volkstelling van 2006. St Helens maakt deel uit van de Break O'Day Council, een gemeente die de nabijgelegen stad Binalong Bay omvat. St. Helens heeft ook een eigen radiostation genaamd Star FM, een gemeenschapsstation op 93,7 MHz in de stad, 100,3 MHz in St. Marys en 98,5 MHz in Bicheno . In de stad langs Cecilia Street zijn een aantal winkels te vinden, zoals een Supa IGA  en Gallery Parnella.

 

 

Binalong Bay Road, St. Helens

St. Helens

Bicheno

Bicheno

Pinguïn tour

Launceston

In de ochtend van dag zes rijden we door het heuvelachtige landschap van Tamar Valley naar het Beaconsfield Mine & Heritage Centre. Onze gids zal ons vertellen over de lokale mijnhistorie. Tevens leren we ook meer over de instorting in 2006 en de reddingsoperatie van de twee mijnwerkers die vast kwamen te zitten op 950 m. diepte. Na een stop bij Cataract Gorge is de middag ter vrije besteding in Launceston. We kunnen de Boags bierbrouwerij bezoeken.

The Beaconsfield Mine & Heritage Centre is located in Beaconsfield, Tasmania . Het Beaconsfield Mine & Heritage Centre bevindt zich in Beaconsfield, Tasmanië . It was originally called the Grubb Shaft Gold and Heritage Museum . Het heette oorspronkelijk het Grubb Shaft Gold and Heritage Museum . It was formed in 1972 after discussions were held as to forming a district museum , after which construction of the actual centre began, finally being opened in 1984. It is currently run by the West Tamar Council and holds over 10,000 pieces in its collection. Het werd opgericht in 1972 nadat er besprekingen waren gehouden over de vorming van een districtsmuseum, waarna de bouw van het eigenlijke centrum begon en uiteindelijk in 1984 werd geopend. Het wordt momenteel beheerd door de West Tamar Council en heeft meer dan 10.000 stukken in zijn collectie.  

Geschiedenis bewerken

The West Tamar Historical committee was formed and between 1972-1981 the committee collected historical material and raised money. Het West Tamar Historisch comité werd gevormd en tussen 1972-1981 verzamelde het comité historisch materiaal en zamelde het geld in. In 1982 the Grubb Shaft engine house ruins became available to the West Tamar Historical Committee. In 1982 kwamen de ruïnes van het Grubb Shaft-motorhuis beschikbaar voor het West Tamar Historical Committee. Het comité begon met het proces om de ruïnes om te vormen tot een toeristische attractie om zo de rijke geschiedenis van het gebied te huisvesten en te behouden.   

In 1984 the Grubb Shaft Gold and Heritage Museum officially opened. In 1984 werd het Grubb Shaft Gold en Heritage Museum officieel geopend. In 1999 the West Tamar Historical Committee handed the management of the museum to the West Tamar Council . In 1999 droeg het West Tamar Historical Committee het beheer van het museum over aan de West Tamar Council .

In 2006 after a collapse in the Beaconsfield Gold Mine , which resulted in closure of the mine for 12 months, the centre was granted funds from the Federal Governments' AusIndustry program. In 2006 kreeg het centrum na een ineenstorting van de goudmijn in Beaconsfield, wat resulteerde in de sluiting van de mijn voor 12 maanden, fondsen van het AusIndustry- programma van de federale overheid. These funds provided a significant boost to the centre and funded developments to increase the floor space of the centre and the visitor experience. Deze fondsen gaven het centrum een ​​belangrijke impuls en financierden ontwikkelingen om het vloeroppervlak van het centrum en de bezoekerservaring te vergroten. In 2008 the name of the centre was changed from the Grubb Shaft Gold & Heritage Museum to the Beaconsfield Mine & Heritage Centre. In 2008 werd de naam van het centrum gewijzigd van het Grubb Shaft Gold & Heritage Museum in het Beaconsfield Mine & Heritage Centre.

The Beaconsfield Mine & Heritage Centre is owned and operated by the West Tamar Council. Het Beaconsfield Mine & Heritage Centre is eigendom van en wordt geëxploiteerd door de West Tamar Council. The centre provides a significant economic benefit to the West Tamar and Beaconsfield community. Het centrum biedt een aanzienlijk economisch voordeel voor de gemeenschap West Tamar en Beaconsfield.

The centre houses over 10,000 pieces in its collection and is continually growing through donations from the Tamar Valley community. Het centrum herbergt meer dan 10.000 stukken in zijn collectie en groeit voortdurend door donaties van de gemeenschap van Tamar Valley . Staff take care in preserving artifacts and are always on the look out for interesting pieces to add to the collection. Medewerkers zorgen voor het bewaren van artefacten en zijn altijd op zoek naar interessante stukken om aan de collectie toe te voegen. 

Tarkine Wilderness

Onderweg van Smithton naar Launceston maken we op de vijfde dag van onze tour een wandeling door de Tarkine Wilderness. Dit is een van de meest uitgestrekte regenwouden van Australië. Deze tour maken we in de ochtend onder begeleiding van een gids. Goede schoenen en regenkleding is een must. Onderweg naar Launceston zullen we stoppen bij Ashgrove Cheese Factory waar we een rondleiding krijgen en diverse kaasjes kunnen proeven. Een mooie dag dus vandaag.

 Tarkine Walks

 Pieman River

De Tarkine is een gebied met het Savage River National Park in het noordwesten van Tasmanië, Australië, waarvan milieu-niet-gouvernementele organisaties beweren dat het grote delen van de wildernis bevat (zie verder de Engelse versie van Tarkine in Wikipedia).

Van Cradle Mountain NP naar Smithton

Op de ochtend van dag vier bezoeken we Cradle Mountain NP. We zien Dove Lake dat een spectaculair zicht biedt op Cradle Mountain. Wellicht zullen we ook wallabies, echidna's en pademelons zien. Via Table Cape, met de prachtige kustlijn, vuurtoren en het uitzicht op de Bass Strait zullen we dan naar Smithton rijden. Onderweg maken we dan een stop bij het pittoreske Stanley en zien we "The Nut", een 137m.hoge klif. Genoeg te zien dus deze dag!

Table Cape is een vulkanische plug vlakbij Wynyard in het noordwesten van Tasmanië, Australië, het is ook de naam van de plaats die het geologische kenmerk omvat.

 Dove Lake, Cradle Mountain

 Table Cape

 Bass Strait

Naar zoeken springen

Straat Bass
Locatie	tussen eiland Tasmanië en Victoria (Australië)
Diepte (max.)	50 m
Breedte	240 km
Foto's
Straat Bass
Portaal    Geografie

De Straat Bass (Engels: Bass Strait) is een zeestraat in het zuidoosten van Australië. Ze scheidt het eiland Tasmanië van de op het vasteland gelegen deelstaat Victoria en verbindt de Tasmanzee met de Indische Oceaan.

In het westen, naar de Indische Oceaan toe, wordt de Straat Bass begrensd door het Kingeiland. De Furneauxgroep (met als grootste eilanden Flinderseiland en Cape Barreneiland) ligt aan de oostkant, tegen de Tasmanzee aan. De zeestraat staat bekend om haar ruwe, stormachtige zee. In het Engels worden deze wateren the Roaring Forties genoemd, naar de 40e breedtegraad die erdoorheen loopt.

In de ijstijden stond Straat Bass droog, dat wil zeggen dat Tasmanië met het vasteland van Australië verbonden was. De zeespiegel stond toen ongeveer 100-125 m lager dan tegenwoordig.

 Stanley en "The Nut", een klif van 137m.

Aan de noordwestkust van Tasmanië ligt het badplaatsje Stanley. Bekijk de zeehonden en de dwergpinguïns rond de haven. Stanley is een levendig plaatsje met hotels, restaurants en winkels. Midden in het stadje ligt de vreemde tafelberg - genaamd "The Nut". De berg heeft de bijnaam "Ayers Rock on the Beach". U kunt met een kabelbaantje omhoog en heeft hiervandaan een prachtig uitzicht over het kustgebergte van het Rocky Cape National Park.